Even voorstellen: Dick Oostlander

"Fokken is voor mij geloven in waar je mee bezig bent: Ga je gevoel achterna en durf op basis    van jarenlange kennis, ervaring en doorzettingsvermogen dat te doen wat een ander niet voor mogelijk houdt. In die zin heb ik eigenschappen op dieren weten te fokken die door anderen als voor niet mogelijk werden afgedaan".

Hoe ‘t begon

Dick werd geboren aan de Industriestraat boven de slagerij van z’n vader. In de tuin achter de slagerij liepen de kippen (Hollandse Goudpel) van z’n vader. Papa was lid bij de HPKV. Deze vereniging zou later een fusie aangaan met een vereniging van konijnenfokkers (de Eendracht) waaruit in 1970 de HKSV zou ontstaan.

Dhr. Hoefsmit, oud voorzitter van de HPKV had ‘toevallig’ nog wel een triootje Antwerpse Baardkrielen over. En zo gebeurde het: Zo vader, zo zoon. De erfelijke vonk sloeg over met als resultaat dat Dick op 5-jarige leeftijd zich al de trotse houder van een triootje plechtstatige Antwerpse Baardkrielen kon noemen.

Zelfverzekerd bracht de jonge Dick z’n fraaie baardkrielen bij de keurmeester voor het voetlicht en won hiermee z’n eerste medaille. Op een show in Enschede. Dat is nu al weer 61 jaar geleden maar, de medaille is er nog steeds!

Later werd de slagerij van vader verkocht en betrok de familie een woning met tuin aan de Kerkstraat. Dit tot grote vreugde van Dick. Een tuin; Ruimte voor meer dieren! Nu kon het pas écht gaan beginnen: De Antwerpse Baardkrielen kregen al gauw gezelschap van andere rassen en er kwamen ook nog postduiven bij. Ook kwamen er meer medailles bij en prijzen van shows hier in de regio. En natuurlijk van de eigen HPKV clubshow, toen nog bij Beldman aan de Anninksweg.

Hoe heeft de hobby zich verder ontwikkeld

Veel later breekt er een periode aan van trouwen, verhuizingen en vele andere beslommeringen en komt de hobby tijdelijk op een laag pitje te staan. Totdat Dick na de zoveelste verhuizing een geschikte woning vindt met tuin en een schuur die groot genoeg is om hokken in te timmeren. Hier begon hij, nu al weer 38 jaar geleden met zwarte Java Krielen. De krielen kwamen via oud keurmeester- en voorzitter van de BPKV Borne dhr. Hennie Hondebrink.

Er gaat een paar jaar overheen als er ineens konijnen (zwarte kleurdwergen) in beeld komen. Niet van Dick maar van Gerrie, zijn vrouw. De schuur wordt al gauw te klein als ook - zo vader, zo zoon - de oudste z’n ogen laat vallen op dwergkonijnen (blauw oog polen) en de jongste telg uit het gezin Amerikaanse gekruinde Cavia’s onder z’n hoede neemt. Samen met vrouw en kinderen wordt er op menig tentoonstelling ingezonden, maar dan wel onder naam van “Combinatie de Berflo Es”. Een combinatie; Dit konijn uit de hoge hoed van Dick was wel even slikken voor de tentoonstelling organisaties! Met z’n vijven onder één (combinatie)naam inzenden. Dát bracht natuurlijk véél minder centen in het laatje dan vijf inzenders apart.

Waar komt belangstelling voor Java Krielen vandaan

Op dit moment worden de hokken bij Dick ‘bevolkt’ door Cavia’s, wat Lachduiven, enkele Antwerpse Baartkrielen en natuurlijk zijn favoriete Java krielen.

Mijn belangstelling voor de Java Krielen is eigenlijk per toeval ontstaan: Dat komt nog uit de tijd dat ik met mijn vrouw op de zondag regelmatig kleindierenshows bezocht. Zo kwamen we op een dag bij een kleindierenshow in Café Haandrikman in Tilligte. Daar viel m’n oog op een trio zwarte Java Krielen die ik gelijk heb gekocht. Ik ben daarmee gaan fokken en één jonge Java kreeg gelijk een ZG op een keuring met de aantekening “iets te lichte oogkleur”. Op deze tentoonstelling kwam ik met Keurmeester Hennie Hondebrink aan de praat over mijn Java’s. Hennie moest een week later is Friesland keuren en wist dat daar goede java krielen zouden zitten. Hennie zou daar voor mij uitkijken naar een goed haantje. Een week later kreeg ik dus een haantje met donkere ogen. En zo ben ik, stom toevallig in de Java krielen gerold en heb ze in 38 jaar niet meer losgelaten.

Speciaalclub van de java krielen

Dick is ook al meer dan 30 jaar een van de drijvende krachten achter de ‘Java Speciaalclub’. Op dit moment heeft hij daar de functie van secretaris/penningmeester Daarnaast verzorgt hij de Website, is actief in de prijzen commissie en maakt hij het jaarlijkse vraagprogramma van de clubdag.

De Speciaalclub van de Java krielen houdt jaarlijks haar clubdag in Ede en Tiel. In Ede houden we een leken keuring, met een keurmeester die de laatste 16 dieren gaat beoordelen. Ik ben daar menig keer in de prijzen gevallen. Onze zelfstandige clubshow houden we al voor de 27e keer. Dit jaar (2017) in één dag vanwege de kosten, maar met nog altijd 175 dieren in vele kleurslagen.

Diergaarde Borne

Dick is vele jaren actief lid geweest bij de BPKV Borne. In die zin was Dick (samen met Leo Lansink-Rotgerink) één van de voornaamste drijvende krachten achter de Diergaarde. Dé show van de BPKV in de voormalige Evenementenhal van Borne. Destijds een evenement dat vanaf z’n eerste jaren met zo’n 500 à 600 dieren in een zevental jaren mocht doorgroeien naar 1600 dieren en daarmee één van de succesvolste shows was binnen Twente.

Dat was een mooie tijd memoreert Dick, maar ik zou het niet graag overdoen. De Diergaarde (1988 - 1995) was een succes, maar alleen door er hard voor te werken. Mijn motto was (en is) ergens in geloven en er voor gaan. Wij (Leo en ik) gingen actief op zoek naar fokkers/vertegenwoordigers van (speciale) rassen en/of diergroepen die interessant waren voor de Diergaarde. Dan kwam ‘t moeilijkste; Met de kandidaat inzender net zolang in overleg tot ‘ie geen nee meer kon zeggen.

Een voorbeeld hiervan: Eén van de deelnemers aan de Diergaarde fokte- en exposeerde o.a. met loopeenden. Ik hoorde van hem dat hij het leuk zou vinden als er wat meer eenden te zien zouden zijn bij de volgende Diergaarde. Het jaar daarop was deze fokker weer als inzender aanwezig. Maar nu, waren zijn eenden niet meer de enige. Naast zijn dieren flankeerden nog eens zo’n 100 extra andere watervogels hun aanwezigheid.

Die 100 extra watervogels kwamen er natuurlijk niet vanzelf. Leo en ik hebben daar flink in moeten investeren; We schreven alle fokkers van watervogels in Nederland aan en bij serieuze gegadigden gingen we op bezoek. Zo reden we destijds door stad en land om inzenders op onze show binnen te hengelen. Op vergelijkbare wijze deden we dat ook met andere rassen/diergroepen.

(Als gevolg van sloop van het oude textiel complex waarin de diergaarde van 1988 - 1995 was ondergebracht werd de Diergaarde na die tijd als open tentoonstelling van de BPKV in Sporthal het Wooldrik in Borne voortgezet)

Wat is je uitdaging

Op dit moment gaat mijn aandacht uit naar de Java Krielen in de kleur Goudberken, mijn favoriete kleur, aangeschaft door Bert Kremer. Daarnaast ben ik bezig om de Zilverberken terug te fokken, deze komen nu in Nederland niet meer voor. De Zilverberken haal ik uit een combinatie van Goudberken met Gele berken, daar ben ik van overtuigd en daar ga ik voor.

Vertel eens wat over jouw wijze van fokken

Onze woning beschikt nog over een opkamer met een kelder daaronder, ideaal voor mijn hobby! In de opkamer staat mijn broedmachine. De kelder is voorzien van verwarming en vochtbeheersing, hier staat een kunstmoeder, wat hokken en kooien. Hier fok ik de eerste weken m’n kuikens op. De kelder met al z’n voorzieningen maakt het mogelijk om eind januari al kuikens te hebben. Een voordeel van vroege kuikens is dat je hetzelfde seizoen nog een keer kunt broeden. Maar fokken is voor mij ook geloven in waar je mee bezig bent: Ga je gevoel achterna en durf op basis van jarenlange kennis, ervaring en doorzettingsvermogen dat te doen wat een ander niet voor mogelijk houdt. In die zin heb ik eigenschappen op dieren weten te fokken die door anderen niet voor mogelijk werden gehouden. Voorbeelden hiervan zijn o.a. koekoek patrijs, goud berken en berken. Ik doe dit alles op mijn eigen manier.

Het andere deel van mijn hokken heb ik in de schuur. Hier komen alle kuikens in één hok bijeen om verder op te groeien. De opgroeiende kuikens lopen op een combinatie van grove houtkrullen met vogelzand. Ik gebruik vogelzand (schelpenzand) in de hokken voor de volwassen dieren, dat ik elke dag zeef. Dit heeft praktische voordelen, de dieren lopen op schoon en droog zand (hygiëne), ik heb géén luis in mijn hokken en een ander voordeel is dat door je dagelijkse schoonmaakwerkzaamheden de dieren aan je gaan wennen. Ik heb ze zelfs in m’n nek zitten als ik aan het schoonmaken ben. Ik controleer streng op luis. Ik gebruik daarvoor verklikkers. Deze verklikkers zitten onder de zitstok. Verklikkers zijn stukjes elektriciteitsbuis waarin een strook geribbeld papier (van een rol beschuit) zit opgerold. Voor luis is dit de ideale plek om zich te verstoppen. Als je in deze verklikkers geen luis aantreft heb je ze vrijwel zeker ook niet in je hok. Ik heb op mijn kippen althans nog nooit luis aangetroffen.

Waarmee voer jij je dieren

Over voer en voeren heb ik in de loop der jaren zo m’n eigen ideeën en visie op ontwikkeld. Ik heb een geheel eigen zienswijze op voeren. Dat mag dan misschien wat ongewoon lijken maar ik vind dat m’n dieren het er goed op doen! Het ideaalbeeld is natuurlijk dat kippen los lopen en hun eigen kostje opscharrelen. Denk bijvoorbeeld aan loslopende kippen bij een boerderij. Als het goed is moeten ze dan alles binnenkrijgen wat ze nodig hebben. Denk hierbij o.a. vooral aan diversiteit en voldoende dierlijke eiwitten. Uitgaande van deze gedachte stel ik mijn eigen voer samen; Ik voer standaard de volwassen dieren met een eigen mengeling van o.a. gemengd graan, gebroken mais, lijnzaad, onkruidzaad, parkietenzaad kanariezaad, gedroogde rivierkreeftjes voor de extra eiwitten en keratine.

Wat is voor jou goed kuikenvoer

Voor de kuikens maak ik een eigen mengeling van o.a. ‘warme maaltijd hond’, rijst, havermout en wortel, want in meel zitten te weinig dierlijke eiwitten. De ‘warme maaltijd hond’ is hondenvoer in de vorm van vlokken. Dit gebruik ik omwille van de extra voedingssupplementen die al door de fabrikant aan het voer zijn toegevoegd.

Ik gebruik dan geen opfokmeel voor de kuikens. Wel voeg ik wat gewoon meel aan mijn eigen mengeling toe. Als de kuikens wat groter worden komt er (gezeefd) legmeel bij door. Het groffe dat er dan overblijft gaat naar de kippen.  

Hoe conditioneer jij je dieren

Op mijn dieren zit gemiddeld een goede conditie, het dier oogt vitaal, ziet er goed uit, toont een goede glans op z’n verenkleed, enz. Aan conditioneren hoef ik dus in feite nog niet zo heel veel te doen. Wel was ik ze met een klein beetje zachte shampoo. Dieren die ruw in de bevedering zijn spoel ik na in water met wat badzout. ‘t liefst badzout voor duiven want daar zit ook nog een anti-luismiddel in. Daarna droog ik ze met een handdoek en mogen ze verder droog worden in kooien in de kelder waar het warm en droog is. De dieren zijn dan de volgende dag mooi glad in de veren.

Combinaties, wat zijn dat

Dick heeft een zgn. combinatie met collega fokker Bert Kremer uit Borne. Bij een combinatie profiteren twee of meer fokkers van de voordelen van samenwerken. Voordelen van een combinatie kunnen zijn: Uitwisseling van (fok)dieren, van hokruimte en noem maar op.  Onder de naam “Combinatie Noaberschop” sturen ze samen dieren in op tentoonstellingen en bezoeken ze die tentoonstellingen uiteraard ook samen.

Combinaties zijn overigens niet nieuw voor Dick, bijna veertig jaar terug bedacht hij Combinatie “de Berflo Es” Deze bestond destijds uit dick, z’n vrouw en beide kinderen. Samen stuurden ze kippen, konijnen en cavia’s in. Met z’n vieren onder één (combinatie)naam in te sturen was in die tijd veel goedkoper dan dat vier personen onder eigen naam in sturen. Iets wat in die tijd niet onbelangrijk was. Dit laatste bleef overigens bij de bonden niet onopgemerkt. Op de vraag van een bonds vertegenwoordiger aan Dick waarom dit zo moest was dick dan ook subiet in z’n antwoord: De hobby moest toch ook betaalbaar blijven. Dat antwoord kwam als een bom binnen maar de essentie was duidelijk. Later werden tarieven voor familieleden aangepast.

Op welke shows exposeer je

In het verleden heb ik veel geëxposeerd, tegenwoordig is dat in hoofdzaak nog de jongdierendag van de Java club in Ede. De Java Speciaalclub in Tiel, De Grenslandshow in Aalten/Bocholt en natuurlijk de Noabershow in Hengelo.

Wat wil je nog bereiken in de hobby

Op de huidige voet blijven doorgaan, dat is wat ik zou willen. Maar als het wat minder moet dan wil ik zeker zolang ‘t nog kan - daar waar ‘t allemaal mee begon - wat Antwerpse Baardkrielen aanhouden.  

Dick bedankt voor je interview: Han Bouwmeester